12. Beestenboter: Het Avontuur bij de Waterval

Deze luisterplek is onderdeel van de wandelroute Woordenspoor.

Groep 7 (2024-2025) Basisschool De Mariënborn

Beestenboter: Het Avontuur bij de Waterval

Er waren eens een vrolijke big, Bob, en een slimme eend, Edward. Op

een zonnige dag besloten ze het bos te verkennen. Ze liepen een

tijdje, en verveelden zich een beetje, toen ze opeens hun beste

vriend zagen: Eddy de Ekster!

Samen kletsten ze gezellig verder, totdat ze een leuk watervalletje

tegenkwamen.

"Zullen we daar eens kijken?" vroeg Eddy. Ze staken

het bruggetje over en zagen iets geks liggen: een pakje boter!

Zomaar, midden in het bos.

"Boter!" riep Bob de Big. Hij hield van boter. Hoe vetter, hoe beter!

Zonder één seconde te twijfelen, rende Bob naar het pakje en begon

te smikkelen.

Terwijl hij zijn tanden in de boter zette, viel er een briefje uit het

pakje. Eddy raapte het op, maar het zat onder het vet en was niet te

lezen.

"Hé, ik heb een idee!" riep Edward de Eend.

"We spoelen het

schoon bij de waterval!"

Eddy liep naar de rand, maar net toen ze het briefje onder het

water wilde houden, verloor hij zijn evenwicht!

SPLÉTSSJJJJJJJ!!! Met een harde plons viel Eddy in het water.

"HELP! Hij verdrinkt!" gilde Edward. Eddy kon namelijk helemaal niet

zwemmen!

Ineens hoorden ze geritsel in de bosjes.

"W...w... wie is daar?" vroeg

Bob de Big bang.

"Waar is mijn nootje?" klonk een zacht, piepend

stemmetje. Uit de bosjes stapte een heel klein eekhoorntje.

"Hoi,

" zei hij.

"Ik ben Mees.

""Mees, luister,

" zei Edward,

nootje?"

"onze vriend verdrinkt, en jij zoekt je

"Maar ik kan niet zwemmen!" piepte Mees.

"Ik ook niet!" zei Bob.

"Jij bent een eend!" riepen Mees en Bob in koor terwijl ze naar

Edward wezen.

"Jij moet het doen!"

"O ja...

" mompelde Edward de Eend.

aanloop en plonsde het water in!

"Vergeten...

" Hij nam een grote

Wat de dieren niet wisten, was dat het water bij de waterval

vergiftigd was met een vreemde, donkere magie. Wie het water

aanraakte, werd heel gemeen en boos.

Edward trok Eddy uit het water. Bob en Mees schrokken enorm! De

ogen van Edward en Eddy zagen er heel raar uit. Heel rood en eng.

"Wat kijken jullie nou!" riepen de twee in koor, met stemmen die

totaal niet meer op die van hun vrienden leken.

"Bemoei je met je

eigen zaken!"

"Ik vind je vrienden wel een beetje eng,

" fluisterde Mees de

Eekhoorn tegen Bob de Big. Meteen kwamen Edward en Eddy

woedend op hen af gerend. Bob en Mees schrokken en renden zo

hard ze konden weg!

"WIJZE EZEL, WIJZE EZEL!!" gilde Mees. Bob wist niet wie de

Wijze Ezel was, maar hij gilde uit volle borst mee: "WIJZE EZEL!!"

Mees rende recht op een grote holle boom af met een dikke deur. Hij

trok de deur open en ze renden naar binnen. In de boom was een

kamertje waar de Wijze Ezel achter een tafeltje zat te schrijven."WIJZE EZEL, help ons! We worden aangevallen!" riep Mees hijgend.

"Hakabiembie!" zei de Wijze Ezel.

"Wat betekent dat?" vroeg Bob de

Big.

"Leid me niet af!" zei de Ezel.

“Maar je moet ons helpen”

, zei Mees zacht.

“We worden ineens

aangevallen door onze vrienden.

”

"Aaha, ik weet het! Jullie vrienden hebben magisch water

aangeraakt”

, zei de Wijze Ezel.

"Wat moeten we doen?" vroeg Mees de Eekhoorn wanhopig.

"Jullie moeten het slijm van de Bosreus vinden,

" zei de Ezel.

"Niet de

Reus zelf, maar zijn oude, verlaten huis. Daar vind je een pot met het

slijm. Als je vrienden dat eten, zullen ze genezen.

"

"Dan moeten we nú gaan!" riep Bob de Big.

Na uren zoeken vonden ze eindelijk het oude, vervallen huis van de

Bosreus. Bob en Mees slopen naar binnen. In een hoek vonden ze een

pot.

"Wat staat hier op?" vroeg Mees.

"Slijm van Bosreus!" las Bob.

"Dit is het!"

Ze pakten de pot en renden terug naar Edward en Eddy. Die waren

nog steeds woedend.

"Jullie weer?" siste Eddy de Ekster.

"Ga weg!"

riep Edward de Eend.

Bob de Big aarzelde geen moment! Hij rende op zijn vrienden af en

stopte een klodder slijm in hun bek! Edward en Eddy schrokken,

slikten het slijm door en...

Hun rode, enge ogen werden weer normaal en lief.

deden we hier?" vroeg Edward de Eend.

Eddy de Ekster.

"Oh nee, wat

"Wat is er gebeurd?" zeiSnel vertelden Edward en Eddy over hun spannende avontuur.

"NU MOETEN WE GAAN FEESTEN!" riep Bob de Big!

Ze organiseerden het grootste en leukste feest dat het bos ooit had

gehad! Er waren hapjes, drankjes, muziek en een enorme botertaart

speciaal voor Bob de Big.

"Joepie!" riep Bob de Big.

"Nu kunnen we echt feesten!"

En zo leefden de vrienden; Bob de Big, Edward de Eend, Eddy de

Ekster en Mees de Eekhoorn nog lang en gelukkig, en ze aten nooit

meer boter zonder eerst het briefje te lezen.

Maar..

Wat stond er nu eigenlijk op dat briefje? Wat denken jullie?