Deze luisterplek is onderdeel van de wandelroute Woordenspoor.
ze heet Gaura
ze ontluikt
ontluikt
ontluikt!
ontluikt…
en springt baldadig
uit gareel
in rondte
ze speelt
tikkertje
met pluisjes
paardenbloem
ze buitelt met vlinders
struikelt harten binnen
bespeelt gevoelige snaren
Harmonieheuse taferelen
van een tuin op tilt
ze raapt de stralen
van elke zonnewende
plaveit met schijnsel
het glinster der magie
ziet de halmen gras berijpt
nog voor ze zelfs begrijpt
waar dit kristal
haar oorsprong kent
verleidingskracht
van levensvreugde
ze lonkt me zacht
en sleurt me mee
geeft mij over
vruchtbaar ten onder
in verwonderd
over het al der tijd
door hyfen bezield
door hymnen bezongen
één druppel
uit de diepte
stuwt zich op
en laat zich volgen
ze helderen en
vullen de spreng
wellen welig
overstromen
laten mij van
overvloed dromen
bejubeld is de bron
uit het oer der aarde
oogstrelend…
Deze luisterplek is onderdeel van de wandelroute Woordenspoor.
ze heet Gaura
ze ontluikt
ontluikt
ontluikt!
ontluikt…
en springt baldadig
uit gareel
in rondte
ze speelt
tikkertje
met pluisjes
paardenbloem
ze buitelt met vlinders
struikelt harten binnen
bespeelt gevoelige snaren
Harmonieheuse taferelen
van een tuin op tilt
ze raapt de stralen
van elke zonnewende
plaveit met schijnsel
het glinster der magie
ziet de halmen gras berijpt
nog voor ze zelfs begrijpt
waar dit kristal
haar oorsprong kent
verleidingskracht
van levensvreugde
ze lonkt me zacht
en sleurt me mee
geeft mij over
vruchtbaar ten onder
in verwonderd
over het al der tijd
door hyfen bezield
door hymnen bezongen
één druppel
uit de diepte
stuwt zich op
en laat zich volgen
ze helderen en
vullen de spreng
wellen welig
overstromen
laten mij van
overvloed dromen
bejubeld is de bron
uit het oer der aarde
oogstrelend
wordt verblindend
ongezien blijft zij
met het blote oog
omdat het huilt
til de dondersteen op
waar wij onder liggen
zwaar gebukt nu
-niet langer fier,
zo teveel ego
ons deed staan-
schaamte
over zoveel hoogmoed
vraagt naakter dan bloot
te worden aanschouwd
in verwelkte waarheid
en zo liggen we oog in oog
in de zwaar verloren ruimte
gepekeld in eigen tranen
zoete weemoed
voldoet niet meer
haar tweede dracht
na zoveel droogte
verdord
tot in haar hart
ze vraagt genade
in november
als haar lente
te vroeg bloeit
kunnen haar
getijden keren?
ontduiken ze
besmuikt bestaan
zal mijn lede blik
zich ooit nog vullen
als lieflijk Gaura
is vergaan
zij is de toverstaf
die lichtend gewezen
uit donker geraakt
vermanend
de wrede noten nog kraakt
door zachte trilling
jouw ziel ook ontwaakt
tot in de rauwe kreet
van protest
zij herrijst
subliem herboren
in lichtvoetige bloei
ontspringt in veerkracht
ontspringt verval
ontspringt ons al
haar kracht gaat
boven menselijk
we buigen samen
applaus voor Gaura
als zij de stilte
in climax ontstijgt.
‘Gaura’ is ter ere van het 125 jarig jubileum (in 2022) van de Koninklijke Harmonie Oosterbeek te Musis Sacrum uitgevoerd. Het gedicht is voor KHO geschreven door Christel van Mechelen bij de muziek ‘Magic Garden’ van Johan de Meij. KHO wijdde haar jubileumoptreden aan het Klimaat.
Christel van Mechelen woont in Oosterbeek waar de natuur haar de woorden ingeeft voor diep menselijke ervaringen. Ze schrijft & spreekt in opdracht, is verbonden aan de Klimaatdichters en werkt momenteel aan haar tweede bundel.