En er was licht

We kijken de winter voorbij deze decembermaand in de Zijlstra Galerij, Klarendalseweg 137, Arnhem. Dat vooruitzicht van lokkend lentegroen komt door de schilderijen van Mariës Hendriks.
Al ruim 40 jaar bouwt zij gestaag aan haar oeuvre. In verschijningsvorm en qua techniek zitten er nogal verschillen tussen al die werken, maar ze gaan in wezen allemaal over hetzelfde: licht.
Of beter gezegd: wat licht doet.
Het is het licht wat zorgt voor alle nuances tussen wit en zwart. Het licht veroorzaakt schaduwen die op hun beurt weer zorgen voor nieuwe vormen en patronen. Het licht zorgt voor alle tinten in de kleuren en laat zinderende randjes rond witte vlekken ontstaan. Zo kijkend naar haar werk verdwijnen die oppervlakkige verschillen en worden de keuzes voor de diverse technieken ineens logisch. In elke stap op haar zoektocht naar wat licht kan doen gebruikte ze ook de technieken die het meest geschikt waren. Elke overstap was een logisch gevolg op het voorgaande.
Nu speelt tegenlicht de hoofdrol. Mariës fotografeert bladeren van de bomen zoals die zich aftekenen tegen de lucht erboven. In haar atelier maakt ze de keuze voor de beste foto en bepaalt de uitsnede die op het doek moet komen. Met de aandacht van een botanisch tekenaar vertaalt ze vervolgens het geziene in verfstreken. De natuur levert de bizarre vormen, contrasten en rijke schakeringen zelf aan, beter dan dat kun je niet verzinnen.
Zelf zegt zij erover: “Elk werk is in zijn voltooidheid onvoltooid. De seconde die ik heb proberen vast te leggen is een moment van een beweging.” Gestolde tijd, we weten niks van het moment daarvoor of daarna, en ook niet over het licht zelf dat zich niet laat vangen.
Haar schilderijen zelf ook bijna niet, ze hebben een haast filmische kwaliteit. De kleuren en vlakken beïnvloeden elkaar en lijken voortdurend te veranderen. De doeken zinderen.
En er was licht ja! En wij zien dat het enorm goed is.
Dagelijks te zien tot 0:00 uur, dan gaan de lichten weer uit.